Sa milyong milyong tao sa Pilipinas
Limang daang libo ay babae
Apat-napung porsyento ay may karelasyon
Dalawampung porsyento naman ay matatanda
Nakalimutan ko pa yung mga kamag-anak
Pati na yung naligaw sa ibang landas
May dalawampung porsyento rin naman ay mga bata
So ilan ang natitira?
Sa litratong ito
Nandito na kaya yung hinahanap mo?
Ang hirap isipin na kakaunti na lang ang pwedeng piliin
Tadhana nga ba ang magdidikta?
O maniniwala ka na lang dyan sa kalokohan na yan?
Swertihan ba ang mangyayari?
O baka talagang pihikan ka lang
Ewan ko sa’yo basta mahirap mag-isa.
Kung andito man siya
Aba eh wala akong pakialam
Kasi di mo naman siya nakilala nung panahong nandito ka
At nung nandito siya. *Naaalala ko tong tula pag pumupunta ako sa mall
Parallel lines have a lot in common, but they never meet. Sad, but every other line meet once and then drift away forever
I know it is hard
It already bloomed
There’s beauty and grace
I’m always fond of
“In this room full of paintings she is the only masterpiece I can’t stop staring at.” –